Σημαντική παρέμβαση έκανε το Επαγγελματικό Επιμελητήριο  Αθήνας στη Βουλή προωθώντας τη Δεύτερη Ευκαιρία και την αναγκαιότητα θέσπισης ενός σύγχρονου και δικαιότερου Πτωχευτικού Δικαίου.

 

Την παρέμβαση έκανε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής που συζητούσε το ν/σχ του υπουργείου Δικαιοσύνης για τον Πτωχευτικό Κώδικά και τη Διοικητική Δικαιοσύνη, ο Πρόεδρος του ΕΕΑ κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου.

 

Ο κ. Χατζηθεοδοσίου αναφέρθηκε στην τεράστια υστέρηση του ελληνικού πτωχευτικού δικαίου έναντι των ευρωπαϊκών κρατών. Υστέρηση που γίνεται φανερή από τις επίσημες πτωχεύσεις στην Ελλάδα που είναι ελάχιστες σε σχέση με ευρωπαϊκές χώρες όπως το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο, αναφέροντας και στατιστικά στοιχεία.

 

Βασική αρχή της Δεύτερης Ευκαιρίας πρέπει να είναι, είπε, η ολοκληρωτική παροχή της σε αυτούς που (εντίμως) πτωχεύουν και η πλήρης άρση των εμποδίων ενός μικρομεσαίου επιχειρηματία να δοκιμάσει και πάλι την τύχη του στον επιχειρηματικό στίβο.

 

Στις παρατηρήσεις επί του νομοσχεδίου που κατέθεσε εκ μέρους του ΕΕΑ ο κ. Χατζηθεοδοσίου περιλαμβάνονται:

 

Να μη γίνεται διαχωρισμός στη Δεύτερη Ευκαιρία μεταξύ φυσικού προσώπου και εταιρειών και εταίρων. Πρέπει να ισχύει για όλους η ευκαιρία.

 

Με δεδομένο ότι το 55% των πτωχεύσεων αφορά κεφαλαιουχικές επιχειρήσεις θα πρέπει να καταργηθεί κάθε διαχωρισμός ως προς τη μορφή των επιχειρήσεων που πτωχεύουν. Η Οδηγία της ΕΕ μιλάει για «οφειλέτη επιχειρηματία» ανεξαρτήτως της επιχείρησης που εκπροσωπεί.

 

Για την προσωποκράτηση και το αξιόποινο ο κ. Χατζηθεδοσίου ανέφερε ότι θα πρέπει να εναρμονιστεί το νομοθετικό πλαίσιο ώστε να μην υπάρχει στη μια περίπτωση πτώχευση χωρίς δόλο και στην άλλη πτώχευση με δόλο για την ίδια πράξη. Ομοίως θα πρέπει να διευθετηθούν οι αντιφάσεις που αφορούν τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων ως εγγυητών, τους κληρονόμος κ.α. με τρόπο που να μην παρεμποδίζουν την εφαρμογή της Δεύτερης Ευκαιρίας.

 

Πιστεύουμε ότι η λογική της κυβέρνησης για τη Δεύτερη Ευκαιρία θα πρέπει να είναι θετική για την οικονομία, τη στιγμήν μάλιστα που, κατά την εκτίμηση του Επιμελητηρίου, ένα 30% των επιχειρήσεων υπάγεται στην κατηγορία αυτή.

 

Πέραν της υποχρέωσης εναρμόνισης του Πτωχευτική Δικαίου, η Δεύτερη Ευκαιρία συμφέρει σχεδόν 100% γιατί σύμφωνα με τις στατιστικές, μόνο το 5% είναι οι δόλιες πτωχεύσεις στην ΕΕ. Οι υπόλοιποι είναι έντιμοι, άρα επανεντάσσονται στην κοινωνία και δεν πρέπει (στην Ελλάδα) να αφήνονται να δρουν παράνομα επειδή δεν τους δίνεται Δεύτερη Ευκαιρία.

 

 

Στον έντονο διάλογο που ακολούθησε ο κ. Χατζηθεοδοσίου απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις τόνισε Μεταξύ άλλων:

• Στην Ελλάδα το 2014 είχε 335 πτωχεύσεις. Το Λουξεμβούργο με λιγότερο από 1 εκ. κατοίκους είχε 1.000, το Βέλγιο με αντίστοιχο πληθυσμό με την Ελλάδα είχε 10.000! Αυτό δείχνει ότι το Πτωχευτικό Δίκαιο στη χώρα μας δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, δεδομένου μάλιστα ότι βρισκόμαστε σε κρίση, άρα θα έπρεπε να έχουμε πολλαπλάσιες πτωχεύσεις από το Βέλγιο.

• Το νομοσχέδιο συντομεύει κατά πολύ το χρόνο εκδίκασης της πτώχευσης και αυτό είναι θετικό βήμα.

• Πρέπει να ξεκαθαρίσει ο όρος «οφειλέτη» ως πρόσωπο και όλα να αφορούν μόνο αυτό και να μη γίνεται σύγχυσα με τις κεφαλαιουχικές εταιρείες που οι εκπρόσωποί της δεν εμφανίζονται στη Δεύτερη Ευκαιρία.

• Πρέπει να οριστεί τι ακριβώς σημαίνει «δόλος» για να μπορεί να εφαρμοστεί από τα δικαστήρια.

• Να συμπεριληφθούν στη Δεύτερη Ευκαιρία και οι επιχειρήσεις σε αδράνεια που είναι πάρα πολλές.

• Ο επιμελητηριακός κόσμος έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του για τις δόλιες πτωχεύσεις: όλοι οι δολίως πτωχεύσαντες να πάνε στον εισαγγελέα. Εμείς υπερασπιζόμαστε τους έντιμους πτωχεύσαντες μέσα από την επιχειρηματική τους δράση.  

Όσον αφορά το πλαστικό χρήμα και την πιστωτική κάρτα, είμαστε υπέρ. Όλες οι συναλλαγές θα ρέπει να γίνονται με πλαστικό χρήμα. Πώς όμως να πάει το περίπτερο στα POS  και στη πιστωτική κάρτα που στην Ελλάδα οι χρεώσεις είναι 17% ενώ στην ΕΕ ο μ.ο. είναι 5% και στα POS στην ΕΕ η χρέωση είναι 0,2% και 0,3% και στην Ελλάδα είναι 0,9%;

 

Όλα αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δεν υπάρξει το ακατάσχετο του επιχειρηματικού λογαριασμού. Αν ξέρει ο επιχειρηματίας ότι θα του κατάσχουν ό,τι και αν βάλει, απλώς δεν θα το βάλει.

Τέλος τα μηχανήματα πλαστικού χρήματος δεν είναι και τόσο φθηνά. Πρέπει να επιδοτηθούν και να μην επιτρέπεται στις τράπεζες να εκβιάζουν τους επιχειρηματίες για να τους  το εκχωρήσουν.

 

ΣΒ