ΕΕΑ: καλή η συμφωνία αλλά δεν αρκεί για επανεκκίνηση

Με αφορμή τη συμφωνία κυβέρνησης – τρόικας ο Πρόεδρος του Ε.Ε.Α κ. Γιάννης  Χατζηθεοδοσίου  προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Αναμφίβολα η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα περιέχει θετικά σημεία όπως η διανομή πεντακοσίων εκατομμυρίων ευρώ από το πρωτογενές πλεόνασμα σε ένστολους και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9 τοις εκατό και η επιστροφή στον ιδιωτικό τομέα ενός δισεκατομμυρίου ευρώ από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου.

Η συμφωνία αυτή εφόσον «ξεκλειδώσει» την απόφαση  του επόμενου Eurogroup για εκταμίευση περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ, θα συμβάλλει στην αποπληρωμή των ιδιαίτερα βεβαρημένων υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου τον ερχόμενο Μάιο, ανοίγοντας πιθανότατα και το δρόμο ομαλής επιστροφής της ελληνικής οικονομίας στις διεθνείς αγορές .

Ωστόσο, ο «διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», δηλαδή εν προκειμένω στα ανταλλάγματα που δίνει η ελληνική πλευρά γι αυτό και το Ε.Ε.Α επιφυλάσσεται να καταθέσει αναλυτική γνώμη μόλις γνωστοποιηθεί το τελικό κείμενο της συμφωνίας. Επίσης , είναι σαφές πως οι όποιες θετικές επιπτώσεις προκύψουν στο εισόδημα μερίδας των πολιτών, μπορούν να αναπληρώσουν ένα ελάχιστο τμήμα από τις μεγάλες απώλειες που υπέστη την τελευταία πενταετία.

Σε κάθε περίπτωση, στο πεδίο της συμφωνίας δεν εμπίπτουν κρίσιμα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας τα οποία απαιτούν άμεσες απαντήσεις :

Πως θα προασπίσει το ελληνικό κράτος το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των ελλήνων πολιτών στη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το οποίο στερούνται χιλιάδες ασφαλισμένοι οφειλέτες του ΟΑΕΕ; Πότε και με ποιες συγκεκριμένες ενέργειες θα ενισχύσουν τα τραπεζικά ιδρύματα την ρευστότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ; Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των υπόλοιπων ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου που ξεπερνούν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ ;

Ακόμη περισσότερο η συμφωνία δεν δίνει απαντήσεις στο δραματικό πρόβλημα τόσο των νέων όσο και των μακροχρόνια ανέργων. Δεν είναι μόνο το κόστος των τριετιών που εμποδίζουν τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε προσλήψεις νέων εργαζομένων αλλά κυρίως το αβέβαιο μέλλον της ίδιας της επιχείρησης που θέτει εν κινδύνω και τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας. Είναι τα υψηλά φορο – πρόστιμα που τιμωρούν αμείλικτα και το ανθρώπινο λάθος. Είναι το ρυθμιστικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς (εργασιακό και φορολογικό καθεστώς ) που αλλάζει συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Είναι η απαξίωση των δεξιοτήτων των ανέργων, που καθιστά αναγκαίο ένα τιτάνιο εθνικό πρόγραμμα επανακατάρτισης και δια βίου μάθησης.

Η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να γίνει με ενάμιση εκατομμύριο έλληνες στο περιθώριο».