Απαιτούνται γενναίες αποφάσεις στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

Μοιράσου το στο

Του Θράσου Μίαρη

Ύφεση 21% κατέγραψε τον μήνα Απρίλιο η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκε σε πρόσφατη έκθεσή της η Εθνική Τράπεζα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με συγκεκριμένη μέθοδο (Factor/Principal Component Analysis) που οδηγεί στην κατάρτιση μηνιαίου δείκτη, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε στο -21,0% σε ετήσια βάση τον Απρίλιο, με το ρυθμό μείωσης, στη συνέχεια, να επιβραδύνεται στο -10,0% ετησίως το Μάιο και περαιτέρω στο -4,7% ετησίως τις δύο πρώτες εβδομάδες του Ιουνίου – με περιορισμένη, εντούτοις, ενσωμάτωση των δεικτών που σχετίζονται με τουριστικές υπηρεσίες. «H συγκεκριμένη τάση μεταφράζεται σε μέση συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά περίπου 12% το 2ο τρίμηνο», τονίζεται στη μελέτη.

Παρόμοια εκτίμηση για μέση ύφεση περίπου 15% ετησίως το 2ο τρίμηνο του 2020 προκύπτει και από μια δεύτερη μεθοδολογία, ο δείκτης της οποίας βασίζεται σε παλινδρόμηση με μεταβλητές μεικτής συχνότητας (MIDAS), καθώς ενσωματώνει σταδιακά τις νέες πληροφορίες που δημοσιοποιούνται και παρέχει πρόβλεψη του ΑΕΠ τριμήνου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, και σε αυτή την περίπτωση, η εκτίμηση για την ετήσια συρρίκνωση του ΑΕΠ το 2ο τρίμηνο γίνεται σταδιακά ηπιότερη, καθώς λαμβάνει υπόψη τη νέα πληροφόρηση για τα στοιχεία Μαΐου και Ιουνίου του 2020. Συνεκτιμώντας τα ανωτέρω ευρήματα με προβλέψεις που προκύπτουν από άλλα εμπειρικά υποδείγματα της Τράπεζας, τόσο σε ορίζοντα έτους όσο και μεσοπρόθεσμα – τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και δημοσιονομικές επιδράσεις – ο μέσος ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ προβλέπεται να διαμορφωθεί στο -7,0% ετησίως το 2ο εξάμηνο του 2020, ανακάμπτοντας, ωστόσο, σε εποχικά διορθωμένη τριμηνιαία βάση κατά 7,1% την ίδια περίοδο.

Όπως τονίζουν οι αναλυτές της Εθνικής, η έγκαιρη αποτίμηση των επιπτώσεων της πανδημίας στην οικονομική δραστηριότητα και ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήσεις και νοικοκυριά αντιδρούν στην άρση των περιοριστικών μέτρων αποκτούν αυξανόμενη σπουδαιότητα για τη λήψη οικονομικών και επιχειρηματικών αποφάσεων και τη χάραξη πολιτικής.

Η Δ/νση Οικονομικής Ανάλυσης της ΕΤΕ δημοσιεύει επικαιροποίηση του δείκτη εκτίμησης για την πορεία της οικονομικής δραστηριότητας σε υψηλή συχνότητα.

Η ενσωμάτωση στις εκτιμήσεις, των στοιχείων που δημοσιεύτηκαν το τελευταίο δεκαπενθήμερο επιβάρυναν, σε κάποιο βαθμό, την εικόνα σε σύγκριση με τις αρχικές προβλέψεις για την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ το 2ο τρίμηνο. Τα στοιχεία αυτά αφορούν στην πορεία του κύκλου εργασιών στο σύνολο της οικονομίας το Μάιο, τις αεροπορικές αφίξεις στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών τον Ιούνιο (από τα μέσα του οποίου υπήρξε μερική άρση των περιοριστικών μέτρων στις αεροπορικές διασυνδέσεις), καθώς και τα στοιχεία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών το Μάιο. Πρακτικά, οι εν λόγω δείκτες αποτύπωσαν μια πιο αδύναμη τάση ανάκαμψης – ειδικά στον τομέα των υπηρεσιών – σε σχέση με τις ενδείξεις που παρείχαν οι δείκτες προσδοκιών που ήταν διαθέσιμοι νωρίτερα.

Ως εκ τούτου, η ετήσια συρρίκνωση του ΑΕΠ στο 2ο τρίμηνο εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 16% περίπου από αρχική εκτίμηση 13,5%, με την ύφεση, ωστόσο, τον Ιούνιο να είναι σημαντικά πιο ήπια (-7,7% από -17,3% το Μάιο).

Ανεργία

Σε όλο τον κόσμο τα μέτρα για την πανδημία πυροδοτούν μια τεράστια οικονομική ύφεση και αυτή μια έκρηξη της ανεργίας.

Στις ΗΠΑ είναι πάνω από 26 εκατομμύρια οι αιτήσεις για επίδομα ανεργίας τις τελευταίες εβδομάδες.

Σε άλλες χώρες απλώς δεν έχουν βγει ακόμη στατιστικές ή καλύπτονται πίσω από επιδοτήσεις θέσεων εργασίας «σε αναστολή».

Στη χώρα μας το ίδιο το ΔΝΤ πρόβλεψε αύξηση της ανεργίας στο 22,3%.

Την ίδια στιγμή δεν ξέρουμε πόσες από τις θέσεις εργασίας που μπήκαν «σε αναστολή» τελικά θα διατηρηθούν.

Η ανεργία δεν είναι απλώς ένα «κοινωνικό πρόβλημα». Είναι η πιο επικίνδυνη κοινωνική συνθήκη που μπορεί να υπάρξει.

Λύσεις όπως επιδότηση εργασίας και όχι ανεργίας:

Η γενναία αύξηση των δημόσιων δαπανών και των δημόσιων επενδύσεων.

Η επιδότηση κλάδων ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας.

Η κάλυψη των κενών θέσεων σε διάφορους τομείς του δημοσίου, ξεκινώντας από το χώρο της υγείας.

Η ενίσχυση της έρευνας και της τεχνολογικής ανάπτυξης για να προκύψουν καινοτομίες που θα μπορούσαν επίσης να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.