Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθήνας από πολύ νωρίς επεσήμανε, με διάφορους τρόπους, ότι χωρίς ισχυρή κυβέρνηση και Εθνική Συνεννόηση, είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν η κρίση, τα μέτρα των μνημονίων και η κοινωνική αναταραχή που εύλογα προκαλούν.

 

Η μείωση της οριακής πλειοψηφίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη Βουλή, κατά την ψηφοφορία του εφαρμοστικού νόμου των προαπαιτούμενων στις 19 Νοεμβρίου, επανέφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα της πολιτικής και κυβερνητικής σταθερότητας.

 

Προφανώς όλα τα κόμματα έβλεπαν (την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενα) θετικά την πρόταση για Εθνική Συνεννόηση, αλλά πάντα με τα γυαλιά του κόμματος!  Όλοι το ήθελαν αλλά με αυτούς στην κορυφή! Τελικά οι εκλογές ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κορυφή και του ανέθεσαν να υλοποιήσει το μνημόνιο -3.

 

Θα θυμίσουμε ότι το μνημόνιο -3 το ψήφισε η πλειοψηφία των κομμάτων και συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών. Αυτό σήμαινε ότι για μια στιγμή έκαναν πράξη και έστρωσαν το δρόμο για Εθνική Συνεννόηση. Όταν όμως έγιναν οι εκλογές, κάθε κόμμα ξέχασε την ψήφο στο μνημόνιο και ανάλογα με τη θέση του, υπερψηφίζει ή καταψηφίζει τα μέτρα του μνημονίου ισχυριζόμενο ότι «δεν εννοούσε αυτό»!

 

Φυσικά αυτή η συμπεριφορά είναι άλλο ένα ισχυρό πλήγμα στην αξιοπιστία των πολιτικών κομμάτων και του πολιτικού συστήματος. Μάλλον δεν υπάρχει πολίτης που να αμφιβάλλει ότι αν αυτοί, από το φιλοευρωπαϊκό τόξο που καταψηφίζουν, ήταν στην κυβέρνηση θα έκαναν ό,τι κάνει η κυβέρνηση! Το μόνο που δεν υποθέτει είναι ότι θα έφερναν καλύτερα μέτρα. Η προηγούμενη θητεία τους αποτελεί το μέτρο και το κριτήριο.

 

Ας επανέλθουμε όμως στην αρχή. Τι θα γίνει με τα κόμματα, θα συνεχίσουν να «ξηλώνουν του πουλόβερ» της αστικής δημοκρατίας τραβώντας ο καθένας το δικό του νήμα; Ή θα αποφασίσουν να συνεννοηθούν και να αποκαταστήσουν τη στοιχειώδη πολιτική και οικονομική σταθερότητα για να ξεκινήσει, επί τέλους, η πορεία αναστροφής των πραγμάτων;

 

Σαν βάση θα επαναφερθούμε την πρόταση του ΕΕΑ:

 

Γ. Χατζηθεοδοσίου: «Μόνη λύση η εθνική συνεννόηση»

 

Απαίτηση των ανθρώπων της αγοράς και της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, είναι η υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου ανάκαμψης της οικονομίας μας, με ξεκάθαρη στόχευση την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, την καταπολέμηση της ανεργίας, την αναμόρφωση του ελληνικού κράτους, τη διαφάνεια και τη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών. Και για όλα αυτά απαιτείται να υπάρξει ομοψυχία, πολιτική συνεργασία, εθνική συναίνεση. Να σταματήσουν τα κόμματα να εστιάζουν μόνο στα μικροπολιτικά τους συμφέροντα και να ενώσουν τις δυνάμεις τους προς όφελος της προόδου της χώρας.

 

Ποια πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση;

 

Γιατί όμως το λέμε αυτό; Ας δούμε το αποτέλεσμα των εκλογών για να καταλάβουμε τι θα πει πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση την οποία δυστυχώς δεν έχει η σημερινή κυβέρνηση:

 

Εκλογικός θρίαμβος και κοινωνική νομιμοποίηση

 

 

Μπορεί με τέτοια μέτρα όπως του μνημονίου 3 να υπάρξει πολιτική σταθερότητα; Και μάλιστα με μια κυβέρνηση που εκπροσωπεί το 39,15% των ψηφισάντων και το 17,54%% του συνόλου του εκλογικού σώματος; Ακόμη και τη συναίνεση της Ν.Δ. να εξασφάλιζε η κυβέρνηση, τότε ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ. και ΝΔ όλοι μαζί, μόλις το 33,05% του συνόλου του εκλογικού σώματος θα έχουν.

 

Εκ των πραγμάτων μόλις τα μέτρα αρχίσουν να έχουν τις ανάλογες επιπτώσεις αυτό το κοινωνικό ποσοστό που δεν είναι βέβαιο ότι θα μείνει το ίδιο, δεν θα είναι ικανό να νομιμοποιεί στην κοινωνία τα μέτρα. Άρα η ζητούμενη πολιτική σταθερότητα που ζητάνε κυρίως οι οικονομικοί φορείς σκοντάφτει εκ των πραγμάτων στην πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση. Η δεύτερη μάλιστα που είναι και η κρισιμότερη και δεν λαμβάνει και πολύ υπόψη τα εκλογικά αποτελέσματα και τις βουλευτικές έδρες, θα είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση για οποιαδήποτε κυβέρνηση.

 

Πρόκειται λοιπόν για έναν «εκλογικό θρίαμβο» πάνω σε ένα πολιτικό και κοινωνικό ηφαίστειο;

 

Θα υπάρξει νέο αδιέξοδο λοιπόν μόλις τα μέτρα αρχίσουν να εφαρμόζονται και η λεγόμενη πολιτική σταθερότητα θα είναι απλώς μια ευχή όπως οι προεκλογικές;

 

 

Πολύ φοβόμαστε ότι επιβεβαιωνόμαστε από τις καθημερινές εξελίξεις.

 

Σ.