Άρθρο του Προέδρου του ΕΕΑ, Γιάννη Χατζηθεοδοσίου

στην εφημερίδα «Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ», 21/3/2016

 

Ξεκίνησε ο νέος κύκλος διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και άρχισαν πάλι να ακούγονται σενάρια επί σεναρίων για την επόμενη ημέρα, σε βασικούς τομείς, όπως σε ασφαλιστικό, φορολογικό, δημοσιονομικά. Το μόνο βέβαιο όμως είναι ότι πάλι θα κληθούν οι συνήθεις ύποπτοι, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να πληρώσουν τον ήδη αυξημένο λογαριασμό.

 

Σήμερα, λόγω της υπερφορολόγησης, ένας επιχειρηματίας που «τολμά» να δηλώνει ένα εισόδημα λίγων δεκάδων χιλιάδων ευρώ, με το 50% επιβολής φόρου, την προκαταβολή, τις αυξημένες εισφορές, θα δει το σύνολο του δηλωθέντος εισοδήματος να καταλήγει στο κράτος. Και αναμένονται και άλλα «χαράτσια», και άλλες επιβαρύνσεις, σε μία προσπάθεια να σωθεί ακόμα μία φορά το ασφαλιστικό, να ορθοποδήσει η οικονομία… Το τραγικότερο όμως είναι ότι ακόμα και αυτές οι θυσίες είναι δυστυχώς χωρίς αντίκρισμα. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας έχει παραδεχθεί ότι αυτό το ασφαλιστικό που προωθεί η κυβέρνηση δεν έχει «ζωή» μεγαλύτερη των τριών ετών.

 

Μπορεί λοιπόν μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας και φοροεπιδρομής να επιβιώσει σήμερα στην Ελλάδα μία επιχείρηση; Η απάντηση είναι όχι. Δεν είναι τυχαίο ότι αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των επιχειρήσεων που φεύγουν για άλλες χώρες, με σαφώς μειωμένο φορολογικό καθεστώς. Είναι όμως αυτή η λύση που μπορεί να βοηθήσει την οικονομία μας και να διασώσει τις επιχειρηματικές προσπάθειες; Σε καμία περίπτωση.

 

Επένδυση στα δικά μας όπλα

 

Είναι πλέον επιβεβλημένο να αναζητήσουμε άλλες δράσεις για την έξοδο από την κρίση. Οφείλουμε όλοι, κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα και κοινωνία, να δούμε πώς κατάφεραν άλλες ευρωπαϊκές χώρες που βρέθηκαν σε παρόμοια θέση με την Ελλάδα να βγουν από τα μνημόνια. Να παραδειγματιστούμε και κυρίως να επενδύσουμε στα δικά μας όπλα. Υπάρχουν τομείς στους οποίους έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι των ανταγωνιστών μας και πρέπει πλέον να εστιάσουμε εκεί την προσοχή και τη δημιουργικότητά μας. Ο τουρισμός μας, η πρωτογενής παραγωγή, η παροχή ορισμένων υπηρεσιών είναι κάποιοι από αυτούς και έφτασε η ώρα να τους εκμεταλευθούμε.

Εφόσον ρίξουμε εκεί το βάρος μας, σε συνδυασμό με το συμμάζεμα τού ακόμα και σήμερα σπάταλου δημόσιου τομέα, τότε είναι εφικτό να έχουμε άμεσα θετικά αποτελέσματα για την πορεία της οικονομίας μας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι κυβέρνηση και κόμματα να αφήσουν στην άκρη ιδεοληψίες και «στεγανά», ενώ και η κοινωνία πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ταυτόχρονα απαιτείται διαφορετική προσέγγιση σε πρακτικές που έχουν δείξει ότι δεν μπορούν να πάνε παρακάτω.

 

Για παράδειγμα, θα μπορούσε η επιδότηση που δίνεται σε ανέργους να συνδυαστεί με την απασχόλησή τους σε επιχειρήσεις, ώστε και να μην αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι στο περιθώριο, αλλά κυρίως να μη μένουν έξω από τις εξελίξεις στο γνωστικό πεδίο. Να γίνει συντονισμένη κυβερνητική προσπάθεια για αύξηση των κοινοτικών κονδυλίων που κατευθύνονται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με έμφαση την ενίσχυση των start up επιχειρήσεων, στο πρότυπο της Ισπανίας. Να απενοχοποιηθεί επιτέλους το «επιχειρείν» και να εκλείψουν τα γραφειοκρατικά τερτίπια που αποτελούν τροχοπέδη σε καινοτόμες επιχειρηματικές προσπάθειες. Να αφήσουμε στο περιθώριο στερεότυπα και παθογένειες που μας κρατάνε εγκλωβισμένους στο τέλμα της αδράνειας.

 

Για παράδειγμα, πριν από λίγες ημέρες, βραβεύθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός από ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Τουρκίας. Και μάλιστα πανεπιστήμιο επιμελητηρίου. Η λειτουργία της ιδιωτικής παιδείας στην Ελλάδα κατά το πρότυπο αυτό, θα ισοδυναμούσε με επανάσταση. Μήπως όμως χρειαζόμαστε μικρές καθημερινές ανατροπές, ώστε να προχωρήσουμε επιτέλους μπροστά;

 

Σημαντικό θέμα για την «επόμενη μέρα» είναι η διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Η προοπτική να πωληθούν σε ξένα funds αποτελεί εθνική μειοδοσία, καθώς δεν θα υπάρχει κανένα πραγματικό όφελος για την οικονομία μας. Απλώς κάποιοι επιτήδειοι θα γίνουν πλουσιότεροι.

Η οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης δεν μπορεί να μη συνδυαστεί με ένα σταθερό φορολογικό σύστημα και κυρίως με την πάταξη της φοροδιαφυγής. Για την κυβέρνηση ο σχεδιασμός αυτός σχετίζεται άμεσα με τη χρήση του «πλαστικού χρήματος». Λέμε ναι σε αυτήν την προοπτική. Υπό την προϋπόθεση βέβαια να δοθεί βοήθεια σε όλες τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις για την εγκατάσταση των αναγκαίων υποδομών και να μειωθούν αισθητά οι προμήθειες των POS. Το φορολογικό σύστημα θα πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση και να ζητά λίγα από τους πολλούς και όχι το αντίθετο που ισχύει σήμερα. Το όποιο «λίπος» οικονομιών υπήρχε σε επιχειρηματίες και πολίτες έχει εξαλειφθεί και αν δεν επέλθει δραστική διαφοροποίηση και κυρίως άλλη στόχευση, απλώς δεν μπορούμε να μιλάμε για καμία ανάκαμψη και ανάπτυξη. Πόσο μάλλον για έξοδο από την κρίση.