Μπορεί να πανηγυρίζει η κυβέρνηση ότι η ανεργία μειώθηκε στο 23% αλλά τα στοιχεία τη βγάζουν σχεδόν 10 μονάδες πιο πολύ!

 

Η αναγγελία μέσα από το Πληροφοριακό Σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ», της αύξησης της απασχόλησης και της μείωσης του συνολικού αριθμού των ανέργων, έδωσε μια κυβερνητική αίσθηση αισιοδοξίας αναστροφής του αρνητικού κλίματος στην απασχόληση του εργατικού δυναμικού.

 

Μια βαθύτερη ματιά όμως στα στατιστικά, τείνει να ανατρέψει αυτή την αισιοδοξία. Αιτία είναι η αυτονόητη ερώτηση, αν πρέπει να μετράμε τα άνεργα άτομα σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων ή την άνεργη εργατική δύναμη σε σχέση με τη διαθέσιμη εργατική δύναμη από το σύνολο του εργατικού δυναμικού.

 

Σύμφωνα με το σύστημα «Εργάνη», το 2016 από το σύνολο των προσλήψεων (2.142.974), το 54,74% (1.173.009) ήταν εκ περιτροπής ή μερικής απασχόλησης. Αυτό σημαίνει ότι το 54,74% του εργατικού δυναμικού εργάζεται πολύ λιγότερο από το υπόλοιπο 45,26%!

 

Ευλόγως λοιπόν το θέμα δεν είναι να μετράμε πόσα άτομα εργάστηκαν έστω και μια ώρα τη βδομάδα και να τους κατατάσσουμε στους εργαζόμενους, αλλά να μετρήσουμε πόση εργατική δύναμη από τη κανονικά διαθέσιμη του εργατικού δυναμικού, αξιοποιείται πραγματικά και προσμετράται ως εργάσιμος χρόνος και πόσος χρόνος αργεί και πρέπει να προστεθεί στο χρόνο ανεργίας των ολοκληρωτικά ανέργων.

 

Η ελαστική εργασία και η Μ. Θάτσερ

 

Πριν 22 χρόνια στο περιοδικό του ΒΕΑ «Βιοτεχνικά Θέματα», Ιανουάριος 1995, δημοσιεύτηκε ένα σημείωμα αμφισβήτησης παρόμοιων στατιστικών στοιχείων για την Ολλανδία. Τότε το πείραμα των ελαστικών μορφών απασχόλησης παρουσιάστηκε ως παράδειγμα εξαφάνισης της ανεργίας της χώρας, η οποία έπεσε στο 6,2%. Ωστόσο, η ανάλυση των στοιχείων που έδινε η κυβέρνηση της Ολλανδίας, έδειχνε ότι η ανεργία των προσώπων ήταν μεν 6,2% αλλά η πραγματική ανεργία της εργατικής δύναμης των εργαζομένων έφτανε το 33,4%, αφού το 45% εργαζόταν κάτω από τα 2/3 του χρόνου εργασίας, ενώ ένα 12% απολύθηκε και χαρακτηρίστηκε… «ανίκανο προς εργασία» με αποτέλεσμα, τόσο αυτοί όσο και η εργατική τους δύναμη, να εξαφανιστούν από τις στατιστικές ανεργίας! Με άλλα λόγια, δεν είχε σημασία πόσοι ήταν οι εργαζόμενοι και οι μη εργαζόμενοι αλλά πόσο χρόνο αξιοποιούνταν η πραγματική εργατική δύναμη της χώρας.

 

Το πόσο σημαντικό είναι αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε αν κατανοήσουμε ότι το 33,4% της εργατικής δύναμης δεν παρήγαγε ΑΕΠ αλλ’ όμως κατανάλωνε ΑΕΠ για την απαραίτητη άρτια αναπαραγωγή της! Κανένας οικονομολόγος όμως δεν σκέφτεται να μετρήσει άτομα σε τέτοιες περιπτώσεις. Μετράει μόνο πραγματικές απώλειες του ΑΕΠ από τη μη παραγωγική κατανάλωση της αργής εργατικής δύναμης.

 

Αυτά τα «κόλπα» στατιστικής εξαφάνισης της ανεργίας, τα κάνουν οι πολιτικοί και τα φερέφωνά τους αλλά όχι και οι λογικοί αναλυτές. Δυστυχώς, όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τους πολιτικούς τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!

 

Η παλιά απαίτηση της Πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας κας Μάργκαρετ Θάτσερ να «εξαφανιστεί» η ανεργία με μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε δύο άτομα, έχει γίνει πλέον καθεστώς σε όλες τις χώρες της ΕΕ και φυσικά στη χώρα μας. Μόνο που αυτό εξαφανίζει μεν τα άτομα από την μέτρηση της ανεργίας, αλλά η άνεργη εργατική τους δύναμη παραμένει ατόφια, και ανέγγιχτη. Κι εδώ είναι το πρόβλημα.

 

Η ζημία για την παραγωγή, το ΑΕΠ, την οικονομία, την κατανάλωση και την ποιότητα ζωής του εργατικού δυναμικού, και του λαού παραμένει ίδια ακριβώς!

 

Στην Ελλάδα

 

Παρόμοιο ζήτημα προκύπτει και για την Ελλάδα. Τι πρέπει να μετράμε; Τον αριθμό των ανέργων ή την άνεργη εργατικής τους δύναμη;

 

Αν υποθέσουμε ότι το σύνολο του χρόνου εργασίας των εκ περιτροπής και μερικώς απασχολούμενων κυμαίνεται στο 60% του κανονικού χρόνου εργασίας, τότε προσθέτουμε στην ανεργία άνεργο χρόνο ίσο με το 40% του χρόνου εργασίας των 1.173.009 εργαζομένων με μερική και εκ περιτροπής απασχόληση. Αν αυτά τα στοιχεία τα μετατρέψουμε σε πραγματικούς, εξ ολοκλήρου εργαζόμενους και ανέργους, τότε θα έχουμε 703.7773 εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης και 469.236 πλήρως ανέργους. Αυτές οι 469.236 πρέπει να αφαιρεθούν από τους στατιστικά απασχολούμενος και προστεθούν στο σύνολο των στατιστικά και πραγματικά ανέργων.

 

Δεδομένου ότι από χρόνο σε χρόνο αυξάνεται το ποσοστό μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, ευλόγως αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση στην απασχόληση επιδεινώνεται.

 

	Πλήρης	Μερική	Εκ περιτροπής	Σύνολο
2016	969,965	859,439	313,570	2,142,974
2015	805,064	677,521	326,967	1,809,552
2014	775,221	566,373	224,545	1,566,139

 

 

Ανεργία στο 32,78%!

 

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ (Οκτώβριος 2016) οι άνεργοι ανέρχονταν σε 1.102.335 άτομα ή στο 23% του εργατικού δυναμικού ενώ οι απασχολούμενοι ανέρχονταν σε 3.690.425, επί συνόλου εργατικού δυναμικού 4.792.760 άτομα.

 

Με το νέο υπολογισμό της άνεργης εργατικής δύναμης, η ανεργία θα διαμορφωθεί περίπου (1.102.335+469.236) σε 1.571.571 άτομα ή το 32,78% του εργατικού δυναμικού!

 

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν η χώρα στερείται από την απασχόληση του 32,78% της διαθέσιμης εργατικής δύναμης με όλες τις συνέπειες στην οικονομία, στο ΑΕΠ, στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των πολιτών.

;

 

(*) Στο άνεργο εργατικό δυναμικό δεν περιλαμβάνουμε τους άνεργους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, οι οποίοι όταν κλείνουν δεν απογράφονται στην ανεργία.

 

 

 

ΣΒ