Το 8^ο Πάσχα

 

Όταν η κρίση κτύπησε την Ελληνική οικονομία, η κοινωνία κοιμόταν στο χαλί της διαβεβαίωσης ότι «λεφτά υπάρχουν»! Κάτω από αυτή την φαντασιακή εικόνα κανένας -πλην ελαχίστων- δεν είχε αντιληφθεί την άβυσσος που κρυβόταν.

 

Σήμερα ζούμε το 8^ο Πάσχα της κρίσης και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο.

 

Το χειρότερο όμως δεν ήρθε από μόνο του. Πολιτικές επιλογές που οδηγούσαν κατευθείαν στην πτώχευση, σε συνδυασμό με την πανικόβλητη φυγή καταθέσεων, κερδών και κεφαλαίων, έστρωσαν το έδαφος για μια πορεία, "κάθε χρόνο και χειρότερα".

 

 

Θα αναρωτηθεί κανείς; Γιατί κυριάρχησε το «λεφτά υπάρχουν» σε μια στιγμή που ξεσπούσε η κρίση; Ίσως ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γιώργος Παπανδρέου να γνώριζε μεν ότι το χρέος είναι τεράστιο και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, αλλά ταυτόχρονα γνώριζε ότι οι «έχοντες και κατέχοντες» συσσώρευσαν τεράστια κέρδη τα προηγούμενα χρόνια, από φοροαπαλλαγές και διάφορα «έργα και προγράμματα», χωρίς αυτά να εμφανίζονται επαρκώς, ώστε στον ισολογισμό να φαινόταν πλεόνασμα.

 

Όμως υπολόγισε χωρίς αυτούς που «το «κεφάλαιό (τους) δεν έχει πατρίδα»! Τεράστια ποσά μέσα σε λίγο χρόνο έφυγαν νόμιμα(;) από τη χώρα αξιοποιώντας  την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων και καταθέσεων. Ταξίδεψαν σε νόμιμους και αμφιλεγόμενους φορολογικούς παραδείσους με αποτέλεσμα στη χώρα «λεφτά να μην υπάρχουν»!

 

Η λογική να μπούμε στο ΔΝΤ αφού «δεν υπάρχει άλλη λύση», κυριάρχησε και κυριαρχεί μέχρι σήμερα. Το ότι υπήρχαν και άλλοι τρόποι αντιμετώπισης της κρίσης από την αρχή της, το λένε πολλοί αναλυτές αλλά οι δανειστές και οι πολιτικές και οικονομικές δεσμεύσεις, μόνο αυτό το μονόδρομο άφηναν για τη χώρα.

 

Το ίδιο κάνουν και τώρα!

 

Στα 8 χρόνια κρίσης και εφαρμογής συνταγών του ΔΝΤ, των Θεσμών, και των δανειστών, αυτό που αποκόμισε η χώρα είναι μια οικονομική καταστροφή. Μια καταστροφή που ισούται με πολεμική καταστροφή, με υποτίμηση και απαξίωση του ανθρώπινου και επενδυμένου κεφαλαίου και ατελείωτη υπερχρέωση της χώρας. Ας δούμε μερικά επίσημα στοιχεία μεταξύ 2008 και 2016:

 

-Το ΑΕΠ από 245,8 δισεκ. ευρώ έπεσε στα174,4 δισ. – πτώση 29%

-Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ από +3,2% έπεσε στο –0,7%

-Οι φόροι από 53,8 δισεκ. του ΑΕΠ μειώθηκαν σε 44,7 δισεκ, ενώ το ποσοστό τους επί του ΑΕΠ αυξήθηκε από το 21,9% στο 25,7%

-Το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης (κυβέρνησης) από 259,6 δισεκ. αυξήθηκε στα 337,6 δισεκ.

-Το ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ, αυξήθηκε από το εξυπηρετούμενο 105% στο μη εξυπηρετούμενο 193,5%

-Οι καταβαλλόμενες δαπάνες για το χρέος μειώθηκαν ως ποσό από 37,4 δισεκ. στα 33 δισεκ. ενώ αυξήθηκαν ως ποσοστό του ΑΕΠ από 15,1% στο 18,9%!

 

Στον κοινωνικό τομέα έχουμε ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Από 7,9% το 2008 σήμερα (Ιανουάριο 2016) βρίσκεται, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, στο 24,4%.

 

Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το ποσοστό του πληθυσμού της Ελλάδας που ζει (από το 2014) κάτω από το όριο της φτώχειας (ετήσιο εισόδημα 4.608 ευρώ για το 2014) ανέρχεται στο ​36%. Εάν μάλιστα δεν υπήρχαν τα επιδόματα και οι λοιπές κοινωνικές ενισχύσεις το ποσοστό θα έφτανε το 52,2% του πληθυσμού.

 

Όλα τα παραπάνω δείχνουν βάθεμα της κρίσης και αποτυχία όλων των πολιτικών αντιμετώπισης της κρίσης. Ευθύνες γι αυτό φυσικά έχουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι Θεσμοί της ΕΕ και οι δανειστές οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για την καταστροφή, παρά μόνο για την διασφάλιση των δανείων τους. Έτσι βέβαια πριονίζουν το δέντρο της παραγωγής που θα έδινε τη δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους.

 

Όσο για την ελληνική κυβέρνηση, θα λέγαμε ότι εν όσο δεν στρώνει το δρόμο, αλλά αντιθέτως βάζει εμπόδια, στο να ξεπεταχτούν νέες επιχειρήσεις προσαρμοσμένες στα δεδομένα της κρίσης, η αναστροφή προς την ανάπτυξη θα είναι δύσκολη ή εντελώς αναιμική.

 

Δυστυχώς, το 8^ο Πάσχα, είναι και αυτό Πάσχα κρίσης.

 

 

Σ.Β.