Τρέξτε κ. Τσίπρα η χώρα δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη

 

Του Βαγγέλη Γιακουμή.

 

Η ανεργία στη χώρα καλπάζει. Τα ασφαλιστικά ταμεία βουλιάζουν και οι συντάξεις σε λίγο χρονικό διάστημα θα είναι είδος προς εξαφάνιση. Η κυβέρνηση νομοθετεί με στόχο τις αλλαγές στο ασφαλιστικό που δεν λύνουν όμως το πρόβλημα, αντίθετα το επιτείνουν  όταν μάλιστα δεν υπάρχουν δουλειές.

Το ασφαλιστικό θα σωθεί μόνο αν υπάρξουν δουλειές και για να υπάρξουν αυτές χρειάζεται ανάπτυξη. Χρειάζεται να παραχθεί πλούτος που θα τροφοδοτεί το σύστημα της ασφάλισης και αυτό με τη σειρά του θα ανατροφοδοτεί τους συνταξιούχους. Όσο δεν υπάρχουν αυτά , όλα τα άλλα που σχεδιάζονται είναι απλώς ημίμετρα συμφωνημένα κατά τα θέλω των δανειστών.

Για να υπάρξει ανάπτυξη , χρειάζεται να μην υπάρχει υπερφορολόγηση. Φόροι  που αποδεκατίζουν επιχειρήσεις, μικρομεσαίους και φυσικά πρόσωπα. Με τους φόρους που βάζει η κυβέρνηση , όχι απλώς δεν θα υπάρξει καμία πρόοδος , θα τελειώσουν κιόλας όσοι άντεξαν τα τελευταία χρόνια από την πολιτική των μνημονίων. Η φτωχοποίηση πλέον είναι δεδομένη. Η ελληνική κοινωνία κινείται με πιο ταχείς ρυθμούς όλο και πιο κοντά στη φτώχεια. Ρυθμοί ανάπτυξης μηδέν. Το ίδιο και παραγωγή. Επενδύσεις επίσης με το κιάλι σε ένα σαθρό οικονομικό και άκρως αντιαναπτυξιακό περιβάλλον. Που θα βγει όλο αυτό κανείς δεν ξέρει καθώς και οι πιο αισιόδοξοι έχουν πλέον απελπιστεί.

Η κυβέρνηση παρ´ όλα αυτά έχει το θάρρος να πιστεύει και καλά κάνει πως θα τα καταφέρει. Λίγοι ωστόσο το πιστεύουν αυτό από τους υπουργούς. Ο κ. Τσίπρας που ως πρωθυπουργός έχει τη συνολική ευθύνη υπέγραψε το μνημόνιο 3 θεωρώντας πως θα προσπεράσει με αυτόν τον τρόπο τις πιέσεις των δανειστών.

Τώρα όμως καταλαβαίνει ότι το μνημόνιο δεν φτάνει από μόνο του για να λύσει τα προβλήματα και να επέλθει διαφορετικός άνεμος στην χώρα. Ψηφίζει το ένα του βγαίνει κάτι άλλο στη συνέχεια και , όσο ψηφίζει τόσο βυθίζεται η χώρα στην απελπισία , την απαισιοδοξία και το αδιέξοδο στο δρόμο χωρίς επιστροφή.

Η λογική της συναίνεσης και αυτή σε λίγο θα μοιάζει ανεδαφική. Δεν θα έχει νόημα κανένα όταν πια κανείς δεν θα βλέπει παρά μόνο ομίχλη και τίποτε άλλο μπροστά του. Ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα θέλουν πλέον να βάλουν πλάτη γιατί θα χρεωθούν τον όλεθρο.

Μοιραία λοιπόν ο κ. Τσιπρας θα πρέπει να λάβει πρωτοβουλίες τέτοιες που θα τον βγάζουν από άγχος και τα αδιέξοδα και θα του δίνουν αναπνοή για να μπορεί να ζήσει πολιτικά. Όσο δεν βρίσκει το οξυγόνο που θα του χρειαστεί τόσο το τέλος θα έρχεται πιο κοντά. Όχι το δικό του μόνο ως πρωθυπουργού αλλά της χώρας ολόκληρης που θα έχει μείνει αφελληνισμένη βορά στους ξένους και τους δανειστές που θα αγοράζουν ότι και όπως το θέλουν χωρίς να δίνουν ούτε μια δραχμή γιατί τότε στη δραχμή θα είμαστε αν δεν προλάβει η κυβέρνηση να λάβει τα μέτρα της.