Η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη δημιουργία «Λευκού Μητρώου» επιχειρήσεων, οι οποίες θα απολαμβάνουν ιδιαίτερα κίνητρα και παροχές από το κράτος ενώ παράλληλα θα κατευθύνεται ο καταναλωτής να τις επιβραβεύει με την προτίμησή του, προκαλεί προβληματισμούς και μια διχαστική κατάσταση στην κοινωνία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

 

Είναι γνωστή η τεράστια ζημιά που έχει επιφέρει στην ομαλή λειτουργία της αγοράς η γνωστή «Μαύρη Λίστα» του Τειρεσία, η οποία για «ψήλου πήδημα» στέλνει για χρόνια επιχειρήσεις που βρέθηκαν σε μια στιγμή αδυναμία, στα τάρταρα της αφερεγγυότητας σε τράπεζες, προμηθευτές και καταναλωτές.

 

Παράλληλα είναι επίσης γνωστή η καθυστέρηση την Πολιτείας να εκσυγχρονίσει το πτωχευτικό δίκαιο, ώστε να δίνεται μια «Δεύτερη Ευκαιρία» στους έντιμους επιχειρηματίες που «έπεσαν έξω» από την κρίση, τα μέτρα ή από αντικειμενικές αίτιες.

 

Χρόνια και χρόνια οι μικρομεσαίοι αγωνίζονται για απαλλαγούν από αυτό το σκληρό και αντι-επιχειρηματικό «Δίκαιο» αλλά συναντούν πάνα κωλυσιεργία και άρνηση.

 

Ενώ λοιπόν τον τελευταίο καιρό γίνονται κινήσεις ώστε και το πτωχευτικό δίκαιο να βελτιωθεί και η Μαύρη Λίστα του Τειρεσία να εκλογικευτεί, η κυβέρνηση προχωράει σε μια αντίστροφη κίνηση με την δημιουργία του «Λευκού Μητρώου», το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά η «Μαύρη Λίστα» από την ανάποδη!

 

Καλές φαίνονται οι προθέσεις της κυβέρνησης που το εξάγγειλε. Οι επιχειρήσεις θα κρίνονται στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης με μια τριπλή προσέγγιση της δράσης τους:
α) στην οικονομική ευημερία,
β) στην περιβαλλοντική ποιότητα και
γ) στο κοινωνικό κεφάλαιο.
 

Το «Λευκό Μητρώο», κατά την κυβέρνηση, θα αναδείξει τις «κοινωνικά υπεύθυνες επιχειρήσεις». Μέχρι εδώ κανένας ψόγος, αν αυτό θα είναι μια ιδιωτική υπόθεση από πιστοποιημένες εταιρείες αξιολογήσεων και όχι μια κρατική υπόθεση ανάδειξης, και αν η κρίση για τις «καλές επιχειρήσεις» είναι αντικειμενική.

 

Η επιδίωξη κάθε επιχείρησης να είναι στην πρωτοπορία των επιχειρήσεων και στις προτιμήσεις των καταναλωτών, είναι μια θεμιτή επιδίωξη από πλευράς επιχειρηματικότητας. Η κοινωνία, οι καταναλωτές, οι άλλες επιχειρήσεις έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς αξιολόγησης για να την αναδείξουν εκεί που της αξίζει. Υπάρχουν ακόμη, για τις απαιτητικές επιχειρήσεις,  οι Διεθνείς Οίκοι Αξιολόγησης (αξιολογούν ακόμη και κράτη) όπου μπορεί κάθε επιχείρηση να προσφύγει για να της αξιολογήσουν την επιχειρηματικότητα, υπάρχουν τα διεθνή φόρα, υπάρχουν και τα διεθνή οικονομικά παροδικά που κάνουν αυτή τη δουλειά της αξιολόγησης και κατάταξης. Για ποιόν λόγο το κράτος να εμπλακεί σε αυτόν τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό, μοιράζοντας εύσημα και παροχές;

 

Επί πλέον, όταν η αξιολόγηση από το κράτος, συνοδεύεται, ως ανταπόδοση, από μειωμένη φορολογία και ελαφρύνσεις «ανάλογα με τη συνεισφορά τους και αν έχουν καλύψει τις ασφαλιστικές και φορολογικές τους υποχρεώσεις», δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα.

 

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για «εξαγορά της νομιμότητας» η, ακόμη χειρότερα, για μια αθέμιτη «συναλλαγή» μεταξύ κράτους και ορισμένων επιχειρήσεων για την τήρηση της νομιμότητας, η οποία είναι απαράδεκτο να ανταμείβεται αφού είναι υποχρέωση και αυτονόητο καθήκον. Μια «συναλλαγή»  όμως που θα αποβαίνει τελικώς σε βάρος των ανταγωνιστών τους.

 

Με το «Λευκό Μητρώο» οι καταναλωτές θα κατευθύνονται στις επιχειρήσεις αυτές και θα βυθίζουν ακόμη περισσότερο στην κρίση και στην καταστροφή τις άλλες επιχειρήσεις, κυρίως τις μικρομεσαίες που είναι μεν στην πλειοψηφία τους έντιμες, αλλά αδυνατούν να ανταποκριθούν σε τόσα βάρη και οι οποίες, κατά μεγάλο αριθμό, βρίσκονται με το ένα πόδι στο κλείσιμο.

 

Τα μπόνους και οι ελαφρύνσεις θα μετατραπούν αμέσως σε «δοτά» ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και θα κάνουν ακόμη πιο ανταγωνιστικές τις δυνατές επιχειρήσεις  του «Λευκού Μητρώου», με αποτέλεσμα την αντίστοιχη καταβύθιση των ανταγωνιστών τους.

 

Το πρόβλημα είναι ότι δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ούτε παράνομες ήταν, ούτε φοροφυγάδες ήταν, ούτε σκοπίμως δεν κατέβαλαν τους φόρους και τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία,θα βρεθούν ξαφνικά σε ακομη δυσμενέστερη θέση. Η κρίση σε συνδυασμό με τα εξοντωτικά φορολογικά και θεσμικά μέτρα της κυβέρνησης, τις οδήγησαν σε πλήρη αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Τώρα η κυβέρνηση τις τιμωρεί για αυτό που τις προκάλεσε!

 

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ξεχωρίζει ποιοι είναι πραγματικοί φοροφυγάδες και εισφορο-φυγάδες, ποιοι εξάγουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό, ποιοι είναι σε διάφορες λίστες "Φορλογικών Παραδείσων" και ποιοί είναι έντιμοι και χρειάζονται στήριξη, δημιουργεί άλλη μια «Μαύρη Λίστα» με ανάποδο τρόπο, δηλαδή με το «Λευκό Μητρώο», στο οποίο μπαίνουν οι «καλοί» και οι υπόλοιποι ρίχνονται στον Καιάδα!

 

Οδηγούν έτσι, σε μεγαλύτερη μονοπώληση και συγκεντροποίηση της αγοράς και του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, καταστρέφουν κεφάλαια έτοιμα να επανεκκινήσουν με μια σωστή πολιτική χρηματοδότησης και διογκώνουν την ανεργία. Γίνεται, δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο από τον επιδιωκόμενο κυβερνητικό στόχο!

 

Αυτή όμως δεν είναι ούτε αναπτυξιακή πολιτική, ούτε δίκαια πολιτική. Είναι πολιτική παροχής μπόνους στους ήδη ισχυρούς να γίνουν ακόμη ισχυρότεροι και να εξοντώσουν τους άλλους, οι οποίοι είναι πάντα «οι συνήθεις ύποπτοι» για τον Πολιτεία, δηλαδή οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

 

 

Σ.Β.